Ben çok şey öğrenmişim ama kitaptan okuyarak değil, birilerinden dinleyerek değil, nasihat alarak, kursa giderek değil, bayağı bayağı sıkıntı çektim. Yeri geldi azar işittim, yeri geldi eve bilgisayarımı getirip çalışmak zorunda kaldım çünkü bana yetiştiremeyeceğim bir iş verilip tamamlamam istendi, yeri geldi, bir kukla misali oynatıldım, yeri geldi ciddiye alınmadım yeri geldi ağladım kızdım bağırdım içime kapandım.... Çok şey yaşadım ve iş hayatımın 3 yılını bu şekilde geçen hafta doldurmuş oldum. Bunca şeyi yaşadım artık hayattan soğuyup, iş hayatına ara verip işten istifa etmemi mi bekliyorsunuz hayır yanılırsınız. Ne olursa olsun üzüldüğüm her şeyde acaba neyi farklı yapsam bu olmazdı dedim. Tamam diğerlerinin satır satır hataları var bana karşı peki benim kendime yaptığım hata neydi burda dedim. Hatalarımdan ders çıkarmak cümlesi bana hep yapmacık gelir ve bir anlam ifade etmezdi ama gerçekten anlam yüklü bir cümleymiş. Şimdi iş yerinde ciddiye alınan sözü dinlenen bir kişiyim. Kızmıyorlar mı bana kızıyorlar ancak artık cevabını verip özür diletebiliyorum, herhangi bir işlem yapılacağı zaman bana fikir danışıyorlar, benden yardım istiyorlar. Bu gerçekten kolay elde edilen bir şey değil en azından benim için öyle. Daha önceki yazımda dediğim gibi duygusalım ve yönetici olmaya uygun değilim ön yargılarım vardı. Şimdi düşünüyorum da herkesten önce kendi kendimin önüne set çekmişim. Yeni mezun mühendis ama :) geçmişteki yazılarıma bakıyorum da amma boş işlerle vakit kaybetmişim yok filmmiş, yok erkek arkadaşın nasıl davranması gerektiğiymiş. Herkes istediği gibi davransın ki. Anın mutluluğu için bu tarz şeylere çok takılmamak lazım. Önemli olan insanın özüymüş...
Ve o artık bir planlamacı
Çiseleeeer
*Listen to your heart...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder