Depression mode 2

Bugün gerçekten de çirkinim. dudağımdaki uçuk, yüzümdeki sivilceler, sivilceler geçsin diye kullandığım kremin yüzümü kurutması ve pul pul olması...

Kendime olan özgüvenim yerlerde...

Baş Belası Bu Hatalar

Hata yaptığım zaman üzülmemin ya da ağlamamın tek nedeni; nasıl oldu bu kadar salakça bir şey yaptım diye düşünmem. Hayır anlamıyorum kendimi. Nasıl oluyor da o an beynim duruyor, mantıklı düşünemiyorum. Her hatamda artık düşünmeden iş yapmayacağım, bir şey yapmadan önce muhakkak doğru olanı mı yapıyorum diye düşüncem diyorum sonra yine düşünmeden hareket etmiş oluyorum. Üstüne takıntı var bir de olan oldu unut artık da olmuyor, düşündükçe daha çok can sıkıyorum...

Flower Boy Next Door

Yine bir film, yine hayran olunası bir aşk, yine hayaller, yine blog... Bu artık bir kısır döngü. Açıkçası tam olarak ne hissettiğimi de anlamıyorum. Bildiğim bir şey var o da Korelilerin kesinlikle ve kesinlikle aşkın, mutlu ilişkinin ya da kadınların sırrını çözmüş olmaları. Başka yolu yok ki! Nasıl bu kadar iyiler, ya da oyunculukları da iyi olmuş olabilir bilemiyorum. Ama o filmi izlemek benim kalbimde derin özlem hissi uyandırıyor aslında bir yandan da hiç sahip olamayacağım bir şey olduğu içindir belkide. Çünkü ne zaman bunlardan bahsetsem zat-ı muhterem hiç ciddiye almıyor beni.

Off off çok dertliyim heaa. Böyle güzel bir filmi izleyip gerçekleşme ihtimalini sevebilecekken ben imkansız olma ihtimali yüzünden efkarlanıyorum. Hadi hayırlısı...